Stagiairs die in Duitsland stage lopen, hebben in principe recht op het Duitse wettelijk minimumloon (momenteel EUR 9,19 per uur). De Duitse wetgever wil daarmee voorkomen dat stagiairs feitelijk als werknemers werkzaam zijn, zonder dat daar een redelijke tegenprestatie tegenover staat.
De Duitse wet op het minimumloon (Mindestlohngesetz) kent echter ook een aantal uitzonderingen op het recht op minimumloon. Stagiairs hebben bijvoorbeeld geen recht op minimumloon, als zij stage lopen ter oriëntatie, ten behoeve van een beroepsopleiding of een studie. Bijkomende voorwaarde is dan wel dat de stage niet langer duurt dan drie maanden.
De vraag die in de praktijk wel eens rijst, is hoe deze maximumduur wordt berekend. Deze vraag speelt vooral een rol, als de stage wordt onderbroken, bijvoorbeeld vanwege ziekte of vakantie van de stagiair.
De Duitse cassatierechter in arbeidszaken (Bundesarbeitsgericht) moest zich nu over een zaak buigen, waarin een stagiaire inderdaad vanwege ziekte drie dagen dan wel vanwege vakantie zes dagen afwezig was. Tussen begin en einde van de stage lagen daardoor meer dan drie maanden, zodat de stagiaire bij de Duitse arbeidsrechter betaling van minimumloon vorderde. In eerste instantie kreeg zij gelijk; door de appelrechter werd zij echter in het ongelijk gesteld. De Duitse cassatierechter in arbeidszaken volgde met zijn arrest van 30 januari 2019 (zaakkenmerk: 5 AZR 556/17) de opvatting van de appelrechter. Volgens de Duitse cassatierechter in arbeidszaken tellen ziekte- en vakantiedagen namelijk niet mee voor de maximumduur van de stage, als de onderbreking niet te lang duurt en de stage daardoor ook inhoudelijk niet wordt onderbroken.
Geheel overtuigen kan de uitspraak van de cassatierechter niet. De Duitse wet op het minimumloon voorziet namelijk niet in de mogelijkheid van een verlenging van de maximumduur van de stage. Daarnaast komt het kunstmatig over als ziektedagen niet als ‘stagedagen’ worden aangemerkt. Men mag aannemen dat partijen bij het aangaan van de stageovereenkomst hebben aangenomen dat dit gewoon stagedagen zijn. Dat er op deze dagen vanwege ziekte feitelijk geen stage kon worden gelopen, doet aan deze afspraak niets af.
De uitspraak geeft echter aanleiding tot nieuwe interessante vragen. Men kan zich bijvoorbeeld afvragen, hoe lang de onderbreking maximaal mag zijn en of deze uitspraak ook van toepassing is op andere onderbrekingen van de stage door bijvoorbeeld feestdagen.
Voor stagegevers die de stage zo lang mogelijk willen laten duren, geeft deze rechtspraak daarnaast een interessante optie. Men zou al aan het begin van de stage kunnen afspreken dat de stage met het aantal dagen wordt verlengd, waarop de stagiair met vakantie is of vanwege ziekte afwezig is.
DNHK, Ulrike Tudyka